گزینه های درمانی پسوریازیس : پسوریازیس درمان ندارد. هدف درمان ها:
- کاهش التهاب و پوسته ها
- کند کردن رشد سلول های پوست
- پلاک ها را بردارید
درمان پسوریازیس به سه دسته تقسیم می شود:
درمان های موضعی
کرم ها و پمادهایی که مستقیماً روی پوست استفاده می شوند می توانند برای کاهش پسوریازیس خفیف تا متوسط مفید باشند.
درمان های موضعی پسوریازیس عبارتند از:
- کورتیکواستروئیدهای موضعی
- رتینوئیدهای موضعی
- آنترالین
- آنالوگ های ویتامین D
- اسید سالیسیلیک
- مرطوب کننده
- مهارکننده های موضعی JAK، مانند توفاسیتینیب منبع معتبر (Xeljanz)
- داروهای سیستمیک
افراد مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید و کسانی که به سایر انواع درمان پاسخ خوبی نداده اند، ممکن است نیاز به استفاده از داروهای خوراکی یا تزریقی داشته باشند. بسیاری از این داروها می توانند عوارض جانبی شدیدی داشته باشند و به همین دلیل، پزشکان معمولا آنها را برای مدت کوتاهی تجویز می کنند.
این داروها عبارتند از:
- متوترکسات
- سیکلوسپورین (Sandimmune)
- بیولوژیک
- رتینوئیدهای خوراکی
- آپرمیلاست خوراکی (Otezla) برای پسوریازیس متوسط
نور درمانی
این درمان پسوریازیس از اشعه ماوراء بنفش (UV) یا نور طبیعی استفاده می کند. نور خورشید گلبول های سفید بیش از حد فعال را که به سلول های سالم پوست حمله می کنند و باعث رشد سریع سلول ها می شوند، می کشد. هر دو نور UVA و UVB ممکن است در کاهش علائم پسوریازیس خفیف تا متوسط مفید باشند.
اکثر افراد مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید از ترکیبی از درمان ها سود می برند. این نوع درمان از بیش از یکی از انواع درمان برای کاهش علائم استفاده می کند. برخی از افراد ممکن است در تمام زندگی خود از یک درمان استفاده کنند. برخی دیگر ممکن است نیاز به تغییر گهگاهی درمان داشته باشند اگر پوستشان به درمانی که دریافت می‌کنند پاسخ نمی‌دهد. درباره گزینه های درمانی خود برای پسوریازیس بیشتر بدانید.
داروها
اگر پسوریازیس متوسط تا شدید دارید – یا اگر پسوریازیس به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهد – ممکن است پزشک شما یک داروی خوراکی یا تزریقی را در نظر بگیرد. رایج ترین داروهای خوراکی و تزریقی مورد استفاده برای درمان پسوریازیس عبارتند از:
بیولوژیک
این دسته از داروها سیستم ایمنی شما را تغییر می دهند و از تعامل بین سیستم ایمنی و مسیرهای التهابی جلوگیری می کنند. این داروها از طریق انفوزیون داخل وریدی (IV) تزریق یا داده می شوند.
رتینوئیدها
رتینوئیدها تولید سلول های پوست را کاهش می دهند. هنگامی که استفاده از آنها را متوقف کنید، احتمالاً علائم پسوریازیس باز می گردد. عوارض جانبی شامل ریزش مو و خشکی مخاط است. افرادی که باردار هستند یا ممکن است طی 3 سال آینده باردار شوند، به دلیل خطر نقص مادرزادی احتمالی در نوزادان متولد نشده، نباید رتینوئید مصرف کنند.
سیکلوسپورین
سیکلوسپورین (Sandimmune) پاسخ سیستم ایمنی را کاهش می دهد. این می تواند علائم پسوریازیس را کاهش دهد. همچنین به این معنی است که شما سیستم ایمنی ضعیفی دارید، بنابراین ممکن است راحت تر بیمار شوید. عوارض جانبی بالقوه شامل مشکلات کلیوی و فشار خون بالا است. (منبع)
برای مطلب مرتبط به این مقاله سری بزنید